Tuo Tuo He, 3 juni

Zoals gewoonlijk weer vroeg op en vertrokken we om 08h30 uit Amdo. We moeten veel stijgen en zitten al gauw tegen de 5200 m. Het weer is slecht;zwaar bewolkt en koud. Rondom ons plaatselijk sneeuw, meertjes met ijsschotsen. De weg is sneeuwvrij. Interessant is om te zien hoe erosie in zijn werk gaat als de mens er zich niet mee bemoeit. Het is erg druk op de weg. De weg lijkt nieuw, maar is erg hobbelig en er zijn veel gaten. Ook nu weer veel vrachtvervoer en, net als gisteren, grote konvooien van zware, groengekleurde, trucks van een bepaalde overheidsinstelling. We nemen diverse passen van 5200+ m. Daartussen steppenachtige hoogvlaktes, die niet beneden de 5000 m komen. De hoogste pas op 5231 m is tevens de grens tussen Tibet en de provincie Qinghai. Er volgt een lange afdaling naar ca. 4400 m en wij rijden vaak parallel aan de nieuwe spoorlijn van Lhaza naar Chengdu en Beijing. Zo te zien een meesterwerk, dat waarschijnlijk gigantisch veel heeft gekost. Na deze dag ca. 250 km te hebben afgelegd, stoppen we omstreeks 16h00 in het gehucht Tuo Tuo He, hetgeen Tuo Tuo Rivier betekent en deze stroom zou, volgens plaatselijke bronnen, de bovenloop van de Gele Rivier zijn. In het plaatselijke restaurant een "interessante" maaltijd bestaande uit (de mindere) stukjes eend, rijst en bamboe. Vooral het laatste was een eye-opener.